“Je bent goed genoeg zoals je bent! “
Tja…. lekker makkelijk hè, als iemand dat zegt. Maar wat als het helemaal niet zo voelt. Als je van binnen je helemaal niet zeker over jezelf voelt. Als je twijfelt of je het wel goed doet.
Ik ken dat gevoel… soms is het ver weg en soms komt het ineens op als kakken. Gisteravond laat nog, toen ik een appje van een vriendin las.
Ik had haar gevraagd of ze naar m’n nieuwe site wilde kijken en feedback wilde geven. Ik hecht veel waarde aan haar oordeel en was benieuwd wat ze er van zou vinden. Natuurlijk hoopte ik dat ze net zo enthousiast zou zijn als alle anderen.
En toen las ik bij thuiskomst haar appje, waarin stond “Ik heb je site uit gepluisd. Zullen we morgen even bellen?” En je raadt het misschien al… de turbo in mijn hoofd ging aan:
✘ Als ze wil bellen, is er vast veel niet goed.
✘ Ze schrijft helemaal niets over of ze het mooi vindt of niet.
✘ Wat zou er nog anders moeten dan…
✘ Ik wil deze week m’n workshop gaan promoten. Wat als die tekst niet goed is. Ik heb helemaal geen tijd om daar nog mee aan de slag te gaan.
Mijn hoofd maakte overuren
Om nog maar niet te spreken over het gevoel wat toen kwam. Tja….. need I say more! Er stond me dus een mooie taak. Want zo stoer als ik in een eerdere post zei dat het me niets kon schelen wat een ander dacht over de kant waar ik nu met OOg-punt op ga (dat meende ik toen wel echt hoor), zo onzeker voelde ik me nu ineens. Want even had ik niet die SCHIJT-AAN-DE-ANDER-gedachte.
Gelukkig weet ik inmiddels hoe ik mezelf aan moet pakken en kan ik er mee omgaan. Maar om me heen zie ik nog genoeg vrouwen struggelen. En wat gun het hen ook dat ze hiermee kunnen dealen!