En ondertussen had je 2 banen?

Ja, ook nog. Ik ben na 2 jaar opleiding geswitcht van school. Ik voelde dat ik die stap moest maken. De nieuwe school bood iets minder fte dan ik eigenlijk wilde. En een andere school dichtbij mijn huis (waar mijn eigen kinderen zitten) bood een ‘kleine’ vacature van 0,4 fte en toen ging ik het combineren.

Van te voren had ik me niet gerealiseerd dat je dan 2x ouderavonden hebt, 2x open dagen… alles dubbel. Wat daar dan ook bijvoorbeeld bij kwam was dat ze op de ene school bijvoorbeeld geen notulen maakten van vergaderingen. Dus liet ik me informeren door collega’s. Met als gevolg dat je dingen mist en niet weet. Dat heb ik op een gegeven moment ook los moeten laten. Het voelde wel een beetje als zwemmen in een groot zwembad en proberen boven te komen. Wat uiteindelijk niet lukt. Dus ging ik maar op m’n rug erdoor heen.

Op een gegeven moment merkte ik wel dat de druk te hoog werd. Ik wil het namelijk graag heel goed doen. En dan is zoveel uren én een studie én een gezin wel heel veel. Toen heb ik bij allebei de scholen aangegeven dat ik het naar mijn zin heb en op de school die me het meeste uren bood, ben ik gebleven. Een fijne bijkomstigheid dat de school in mijn eigen dorp is. 😉

Hoe kom je tot een carrière switch in het onderwijs?

Vanaf mijn 19e was ik werkzaam bij de politie. Ik werkte op een politiebureau, op straat. Op een gegeven moment was ik senior en ik begeleidde collega’s. In die rol heb ik heel veel jongeren gezien die kansloos zijn en geen diploma hebben. Ik denk dat een diploma heel erg helpt om een goede en eerlijke start te hebben in het leven. En mij werd duidelijk dat ik aan de positieve kant van de samenleving iets wil betekenen. Vanaf mijn 38e kwam een carrièreswitch in beeld. Ik was namelijk na 20 jaar bij de politie de negativiteit die er is, wel zat. En heb een jaar later de knoop doorgehakt om richting het onderwijs te gaan en zo te kijken hoe ik kan bijdragen aan het behalen van die diploma’s bij jongeren.

Mijn man adviseerde me destijds om eerst eens te kijken of het onderwijs wat voor me was. Dus ging ik bij de vo-school hier in dorp een dagje meelopen met een docent. Ik wist gelijk: “Dit is echt heel leuk!” Die docent zei mij dat als ik echt een baan wilde, dat ik wiskunde of Duits moest gaan doen. Laat ik nou in Zwitserland geboren zijn en tot mijn 6e gewoond te hebben en Duitstalig opgevoed zijn. Die keus was dus makkelijk gemaakt.

De eerste drie maanden van de opleiding werkte ik nog bij de politie. Dan kwam ik bijvoorbeeld uit de nachtdienst en ging ik door naar mijn stage. Dit was niet vol te houden. Zeker niet in combinatie met een gezin en opgroeiende kinderen. Dus mijn vaste contract bij de politie opgezegd, de gok genomen en vol voor het onderwijs gegaan.

Hoe is het voor jou geweest om én een opleiding te starten en je om te scholen én gelijk in dat vak te gaan werken? 

Lesovergangen en orde waren echt een ding. Als je niet goed die orde hebt, dan is het echt heel inspannend en kost het heel veel energie. En tegelijkertijd kost het tijd om dat onder de knie te krijgen. Bij mij heeft dat heeft wel 3 jaar geduurd voordat ik zover was. Een goede begeleiding is daarbij cruciaal. Ik had gelukkig in het begin op mijn eerste school beeldcoaching van jou. Op mijn tweede school was er bijna geen begeleiding en op de school waar ik nu werk is een heel team wat, naast de teamleider, nieuwe docenten begeleidt. Ik heb een vaste begeleider waar ik veel contact mee heb en daarnaast heb ik 6 bijeenkomsten met andere nieuwelingen. Heel fijn. Ik denk dat als dat niet gebeurd, je mensen kwijtraakt. Dan kun je dat niet 3 jaar volhouden. En ik ben heel blij en trots dat ik de afgelopen jaren de orde en rust heb weten te creëren die ik wil. De aanhouder wint. 😉

Hoe heb jij het wel voor elkaar gekregen om dat vol te houden? Ook in combinatie met je gezin?

Ik vond het werk heel leuk, elke dag is anders en dat vind ik belangrijk. Ik voelde dat ik echt een verschil kon maken bij de kinderen. Ik heb niet voor niets mijn minor gedaan over leerlingbegeleiding en mentorraat. Dat ligt mij. Het geeft veel vertrouwen als ik dan op m’n nieuwe school gelijk mentor mag worden als nieuweling en starter. En als ik dan dingen signaleer bij leerlingen, erover in gesprek ga, een bal kan laten rollen en daarmee het verschil maak voor zo’n jongen of meisje… dat is waar ik het voor doe.

Mijn man heeft heel veel opgevangen thuis. Mijn jongens hadden ook mijn aandacht nodig met schoolzaken. Dan laat je dat huishouden wel snel vallen hoor… daar had ik echt geen tijd voor. Dat kon ik ook heel makkelijk volhouden. Ik moest wel!

Wat heb jij gedaan om goed voor jezelf te zorgen en nog een leven naast je studie te hebben?

Mijn vriendinnen werden wel op de proef gesteld. 😉 Als ik wel tijd had, dan ging ik met een vriendin naar de sauna, of winkelen of wandelen of zoiets. Ook heb ik veel nee gezegd. Dat helpt ook. Is eigenlijk noodzakelijk. Verder helpt het enorm dat ik energie krijg als ik nieuwe dingen leer en als ik uitgedaagd word. Het is dus niet zo dat alles me alleen maar energie kostte. Het was een belasting én het was fijn. Ik kon zo balans houden.

Met de kennis van nu, als je het over zou doen, wat zou je dan anders doen? Welke beslissingen zou je dan nemen?

Ik denk dat ik in het begin wel wat assertiever had kunnen zijn en op mijn eerste school gelijk aan had gegeven dat ik niet 5 verschillende 3e klas mavo had gewild om mee te beginnen. Want dat heeft wel een krasje gegeven. Ik ben in het begin te naïef geweest en te afwachtend.

Tot slot: Wat wil je anderen meegeven die als zij-instromer het onderwijs in gaan?

Zoek binnen je stageplek of werk een maatje. Je loopt tegen dingen aan die je niet persé tegen je teamleider of sectieleider wil zeggen. Het is heel fijn om iemand te hebben die je vertrouwd en te bespreken hoe het bijvoorbeeld is om geen orde te hebben of het omgaan met een lastige leerling of vraagstukken die in lessen naar boven komen. Het is fijn om iemand te hebben waar je dingen mee kunt bespreken en die je tips kan geven.

Ik zou zeker geen studie en nieuwe baan tegelijkertijd aangaan als je thuissituatie niet steady is. Ik heb gemerkt hoe fijn en belangrijk het is om thuis een stabiele basis te hebben. Bij collega-studiegenoten zag ik dat wel vaak anders. Die hadden dan thuis gedoetjes met man of kinderen en vluchten als het ware in een nieuwe opleiding. Die hebben het allemaal niet gehaald. Je moet echt wel thuis (niet alleen man, ook kinderen) achter je hebben staan. Want je doet het toch een soort ‘samen’. Ik kon tijdelijk niet meer bij elke voetbal of hockeywedstrijd staan. Dat zijn juist de momenten dat ik kon leren.